Islandia –Republika Islandii – państwo położone w Europie Północnej, na wyspie pochodzenia wulkanicznego o tej samej nazwie. Powierzchnia Islandii wynosi 103 tys. km², a liczba ludności nie sięga 300 tysięcy. Najwyższy szczyt Islandii to Hvannadalshnukur (2119 m n.p.m.). 11% powierzchni wyspy zajmują lodowce. Islandię dzieli od brzegów Norwegii 950 km, a od brzegów Grenlandii tylko ok. 250 km. Jest w przeważającej części płaskowyżem. Islandia leży na granicy Oceanu Arktycznego i Oceanu Atlantyckiego. Główna wyspa znajduje się na południe od koła podbiegunowego.
Pod względem geologicznym Islandia jest najmłodszym obszarem kontynentu europejskiego. Położona na „gorącym punkcie” Grzbietu Śródatlantyckiego, posiada wiele, w tym czynnych, wulkanów, m.in. Heklę, Katlę, Askję, Grimsvötn, Hvannadalshnúku. O aktywności wulkanicznej świadczą także liczne gorące źródła oraz gejzery (samo słowo jest pochodzenia islandzkiego). Kraj w dużym stopniu wykorzystuje tanią energię geotermalną do ogrzewania mieszkań.
Islandia należy do najpóźniej zasiedlonych obszarów Europy. Pierwsi osadnicy pojawili się w 874. Byli to norwescy wikingowie oraz celtyccy osadnicy. Islandia pozostała niezależna przez 300 lat, by w XIII wieku popaść w zależność norweską, a potem duńską. W roku 1918 odzyskała niepodległość, z królem duńskim jako tytularną głową państwa. Podczas II wojny światowej ogłosiła neutralność.
Podstawą gospodarki Islandii jest rybołówstwo. Ogółem roczny połów ryb wynosi 1322,9 tys. ton. W połowach morskich Islandii głównie łowione są ryby: błękitek, śledź, gromadnik i dorsz. Szacuje się, że na Islandii żyje cztery razy więcej owiec niż ludzi .Przemysł w Islandii jest stosunkowo młodą dziedziną gospodarki. Większe zakłady powstawały w XX w. Głównie są to zakłady przemysłu spożywczego związanego z surowcami na bazie rolnictwa i rybołówstwa. Poza tym głównymi zasobami Islandii są energia wodna, energia geotermiczna, aluminium i diatomity. W szklarniach ogrzewanych energią geotermiczną uprawiane są warzywa i kwiaty, a nawet banany.
W licznych zatokach i fiordach ulokowały się mniejsze lub większe osady. Głównym miastem państwa jest jego stolica Reykjavík, gdzie mieszka 119,1 tys. mieszkańców, czyli blisko 2/5 ludności kraju. Natomiast w całym regionie stołecznym mieszka 3/5 ludności kraju. Pozostałe większe miasta to: Kópavogur (30 tys.), Hafnarfjörður] (25,3 tys.), Akureyri (17,3 tys.), Keflavík (14 tys.), Garðabær (10 tys.), Mosfellsbær (8,4 tys.). Główny międzynarodowy port lotniczy położony jest w Keflavíku,w odległości około 45 minut, transfer od Reykjavíku.
Kuchnia Islandii jest typową kuchnią północy opierającą się na elementach wyżywienia, które były w tym rejonie od zawsze jak: ryby, wyroby mleczarskie, zboża i jagnięcina. Na Islandii powstało wiele typowych specjałów jak choćby: hákarl, czyli sfermentowane mięso rekina, selshreifar – kwaszone płetwy foki albo harðfiskur, czyli ryby suszone na świeżym powietrzu. W kuchni tego kraju najpopularniejsze są dania z ryb takich jak: pstrągi, dorsze, łososie, halibuty, łupacze, płastugi. Do przyprawiania dań często również dodaje się sproszkowane algi morskie. Z mięsa tradycyjnymi potrawami są: hangikjöt – czyli wędzona lub gotowana baranina lub jagnięcina, svið – gotowane głowy owcze lub baranie , ifrarpylsa – pudding z wątroby owczej z mąką żytnią oraz płatkami owsianymi.